Εσύ αισθάνεσαι την πρόκληση;/Can you feel it?

Η άποψη του γυναικείου περιοδικού burda για το design στα μέσα της δεκαετίας του '80





συνοδεύεται από το παρακάτω άρθρο:
'Συνήθως άρθρα σαν και αυτό, πρέπει κανείς να τα παρουσιάζει με τη μεγαλύτερη αντικειμενικότητα, παραμένοντας ουδέτερος ώστε να καλύπτει-εκ του ασφαλούς- τα γούστα ολόκληρου του αναγνωστικού κοινού. Εγώ, όμως, θα σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου: Όταν πήρα τις διαφάνειες στα χέρια μου εκάγχασα και τώρα, μετά από μερικές ώρες τριβής, είμαι καταμπερδεμένη. Όμως το πνεύμα των σχεδιαστών δεν είναι ακριβώς αυτό. Αν, βλέποντας τη λάμπα χαιρετισμό στο νεφρό είπατε: <Ήμαρτον θεέ μου>, τότε ο σκοπός τους πέτυχε. Γιατί αυτά τα αντιέπιπλα με τα καινούργια υλικά, τα φανταχτερά χρώματα, τα ασυνήθιστα, 'αντικομφορμιστικά' σχέδια έγιναν για να σοκάρουν, για να προκαλέσουν (θυμό, ύβρεις, γέλια, αντιρρήσεις, θαυμασμό).
Γιατί πρέπει το έπιπλο να είναι πάντα χρήσιμο; Γιατί οι εταζέρες να είναι ορθογώνιες? Ένα τραπέζι είναι τραπέζι, μόνο όταν έχει τέσσερα πόδια και μια τετράγωνη, οβάλ ή στρογγυλή επιφάνεια; Γιατί υλικά όπως οι νέες τεχνητές ύλες και το νέον, να χρησιμοποιούνται μόνο βάση του καθιερωμένου κώδικα και να μην πλουτίζουν τον καθημερινό μας χώρο; Όλες αυτές οι αιρετικές σκέψεις δεν είναι σημερινές.[...] οι σχεδιαστές δέχονται ότι αυτά τα έπιπλα δεν είναι για όλους. Δεν απαιτούν και δεν περιμένουν να τα βρουν σε κάθε σπίτι. Για πολλούς θεωρούνται απαράδεκτα, αλλά η αντίδραση του κόσμου είναι θετική: συγκατάβαση, περιέργεια, επιφύλαξη, φόβος μιας μόδας περαστικής, άρνηση. Η πρόκληση έγινε και έπιασε. Οι πρωτοποριακές γραμμές, τα χρώματα, τα υλικά έδωσαν μια ώθηση για προβληματισμό και το γεγονός αυτό μετράει και δεν παραβλέπεται. Αυτός ανέκαθεν ήταν ο σκοπός της avant-garde. Σήμερα πολλές επιλογές επίπλως φανερώνουν ήδη θάρρος για κάτι καινούργιο και ακόμα και οι σοβαρότερες δίνουν θέση στο χρώμα. Και σεις αγαπητοί αναγνώστες; Αισθάνεστε την πρόκληση; Ποια είναι η γνώμη σας;'
[burda moden, τεύχος 33, μάης 1986]

τα έδωσε όλα